دانشگاه یا پادگان؟

مسئله ای که بیش از همه ی مسائل دیگر ذهن دانش آموزان شهر کیوی را به خود مشغول کرده است، مسئله ی کنکور سراسری می باشد. کنکوری که هم اکنون در جامعه ی ما تبدیل به یک معضل شده است، و به عامل تخریب استعدادها و عمر جوانان این شهر بدل گشته است. این مشکل تا به حدی است که دانش آموز سال اول متوسطه به محض ورود به دبیرستان به سراغ کلاس های کنکور می رود، کلاس هایی که مطالب تدریس شونده در آنها هیچ ربطی به مقطع تحصیلی دانش آموز اول متوسطه ندارد.

و اینها همگی نشانگر این است که دانش آموزان ما تا چه حد از کنکور هراس دارند، و این هراس که به جا هم هست باعث می شود دوران دبیرستان کنکور برای دانش آموز به جهنم تبدیل شود. و این در واقع به معنی اتلاف ۵-۶سال از بهترین سال های عمر یک انسان می باشد. بهتر است بعد از ذکر این مطالب کلی به سراغ اصل مطلب برویم و مسئله ی ترس از کنکور را از ریشه و اساس بررسی کنیم. اصل مطلب وضعیت تدریس در مدارس و دبیرستان های شهر کیوی می باشد، اوضاعی اسف بار که همه را سردرگم کرده است، و اعتراضات دانش آموزان و والدین آنها به این مسئله که تا کنون بی پاسخ مانده است.

برای مثال کیفیت نامطلوب تدریس درس فیزیک که باعث وارد شدن لطمات جبران ناپذیری بر پیکره ی دانش آموزان در کنکور و امتحانات شده است. ما هم اکنون در شهر کیوی چند دبیر درس فیزیک داریم که هیچ کدام از آنها تسلط کافی بر فیزیک را ندارند و نمی توانند به سوالاتی که در ذهن دانش آموزان شکل می گیرند پاسخ بدهند.

در این جا فرصت را مغتنم می شمارم و از جناب آقای رامین نبی زاده تشکر می کنم و ارادت خاص خودم رو به ایشون ابراز می کنم. آقای رامین نبی زاده دبیر درس شیمی هستند و من به مدت ۳ سال متوالی دانش آموز ایشان بودم هر چند نمرات خوبی از درس ایشان نگرفتم، ولی موضوعی که همه بدان اعتراف می کنند این است که درس شیمی نیز قبل از ورود آقای نبی زاده به نظام آموزشی دبیرستان های شهر کیوی مانند درس فیزیک بود و کسی از وضعیت تدریس این درس رضایت نداشت ولی با ورود ایشان تحولی بزرگ ایجاد شد و ناگهان در عرض مدتی کوتاه مشاهده کردیم که نمرات امتحانات پایانی و درصد درس شیمی در کنکور سراسری بسیار بالا رفت و اینها همگی نشانگر اهمیت بودن یک دبیر مناسب برای تدریس دروس مهم می باشد. که دارای دانش کافی باشند.

مسئله دیگر نبودن امکانات کافی در شهر کیوی است برای مثال نبود آزمایشگاههای مجهز ، نبود کتابخانه های پر کتاب و به روز ، نبود اردوهای آموزشی و تفریحی ، قرار گرفتن مدارس کیوی سفلی در مناطق بسته و کوچک و...  

 

با این همه مشکلات که به آنها اشاره شد آیا باز می توان امیدوار بود که دانش آموزان ما بتوانند از رشته شهر مورد علاقه ی خود قبول شوند، و بار دیگر همه ساله این سوال در ذهن دانش آموزان شکل خواهد گرفت: دانشگاه یا پادگان؟

نویسنده مقاله:مدیرسایت-سروش