شعر یاد باد

یاد باد



یاد   باد   آنکه    در   آئینه   نظر  می کردم                    صحبت  غیر  از  این حلقه به در  می کردم


زیر  طاقی   به    بلندای    سپهری   مواج                    همچو  بادی   به   کمند  تو  گذر  می کردم


اشک بارید  و سخن عقده ی دیرینه گشود                        زیر   مژگان    نگاه    تو   سفر  می کردم


تا  ملک   منظرم  از  فتنه   سلامت  باشد                      دیده ی  تر  شده  مستانه   سپر  می کردم


در   خیالی    پی   دلدار   چو   می افتادم                      دست را خم  شده  بر روی کمر  می کردم


نازنینا   حذر   از   عشق   نکردم  هرگز                      پر  ز   پروانه   جدا   بود  اگر  می کردم


این  چنین  غافل   از  ایام  نباید , عیسی                     عمر  را  با غم   افسانه  هدر  می کردم

                                                                                            شاعر:

جناب آقای عیسی سلیمانی کیوی